'Onze kunstdocenten brengen verwondering de school in', zeggen Liselotte Bos van BonteHond en Silvia Servais van Collage over KIDD. Hoe waar dat is, laat de voorstelling Ilė, mijn thuis zien, gemaakt voor kinderen uit groep 1/2 door het 2turvenhoog Festival en t/m maart 2025 te zien op scholen in Almere.
Op een mistige januari-ochtend op OBS De Zevensprong nemen de dansende acteurs Kathrin Gramelsberger en Jörgen Gario Unom de kinderen mee in een magische wereld waarin ze zich thuis kunnen voelen.
Dansend op muziek komen Jörgen en Kathrin de klas in, waar de kinderen al keurig staan te wachten. Zonder een woord te zeggen nemen de twee dansers de kinderen mee in een lange sliert naar het speellokaal. De kinderen hebben nu al dikke pret: dit hebben ze nog nooit meegemaakt! Ze gaan zitten op de bankjes en dan gaat het beginnen.
De acteurs springen en dansen door de ruimte, met elkaar, en maken de mooiste bewegingen. Ze zoeken een geschikt plekje waar ze zich thuis kunnen voelen. Hier misschien? Ze spreiden een kleedje uit.
Jörgen komt aangelopen met een opgerold dekentje in zijn armen. Wat zit erin? Toch niet...? Het is een gitaar! De kinderen mogen de snaren aanraken, er komen tonen uit. Kathrin zingt er een liedje bij: 'Papaya, doe-doe-doe-doe'.
De hele klas swingt door de ruimte
Kathrin zingt en danst en wordt daar heel erg moe van. Ze gaapt, en valt in slaap op het kleedje. Wat nu? Hoe krijgen we haar weer wakker? Zou het helpen als we gaan klappen? Ja, dat werkt! Kathrin schrikt wakker en begint wild te dansen. Dat vraagt weer om muziek! Doen jullie mee? Binnen de kortste keren swingt de hele klas door de ruimte. Ook de juf doet mee natuurlijk. Ook die heeft dikke pret.
Zoals de kinderen gekomen zijn, zo gaan we ook weer weg, met Kathrin en Jörgen voorop, dansend in een lange sliert terug naar de klas. De volgende klas staat al te wachten... Wat was dit leuk!
Voorstelling zonder woorden
Ilė betekent 'huis' of 'thuis' in het Yoruba, een taal die door 30 miljoen mensen uit West-Afrika, Brazilië en Cuba wordt gesproken. Kathrin Gramelsberger maakte voor het 2turvenhoog Festival vanuit haar eigen productiebedrijf Bühnenbiest samen met Jörgen Gario een voorstelling zonder woorden over het begrip 'thuis'. In de voorbereidende les gaan de leerlingen al nadenken over wat dat is. Waar voelen zij zich thuis, en bij wie? En, ook een mooie vraag: is een 'thuis' ook altijd een 'huis'?
De voorstelling laat op een ontroerende manier zien wat het doet met kinderen als je ze meeneemt in een wereld vol verwondering, waar ze in mogen stappen, en waarin ze zich thuis mogen voelen.
