'Wat een talenten zitten er in deze zaal!'
 

Een zaal vol kinderen met hun juffen en meesters en andere begeleiders, een volledig symfonie-orkest op het podium, een mooi verlichte achtergrond, zaallicht dat langzaam uitdooft, wat missen we dan nog...? Ah, de dirigent, daar is hij al: dirigent Daan! En wat doe je als de dirigent opkomt? Dan klap je zo hard als je kunt! Dat doen we dus nog een keer over. Opnieuw komt Daan op, de kinderen hebben het begrepen: ze klappen zo hard ze kunnen. Het orkest gaat staan, dirigent Daan geeft een hand aan de concertmeester (de violist die meteen links van de dirigent zit), het orkest gaat weer zitten, en dan... is het concert begonnen!

Wow, dat klinkt echt prachtig, al die musici van het Almeers Jeugd Symfonie Orkest (AJSO) bij elkaar. Klinken de instrumenten los van elkaar ook zo mooi? We gaan het horen: één voor één laat de dirigent de instrumenten een stukje apart spelen. De kinderen mogen raden hoe ze heten. Dat weten ze opvallend goed: van de dwarsfluit tot schuiftrompet (ook wel trombone genoemd), van de altviool tot de hobo, de kinderen weten ze allemaal te benoemen. Dat is vooral een compliment aan hun juffen en meesters die het concertbezoek uitstekend hebben voorbereid met de kinderen van de groepen 6 van de scholen in Almere.

'Dirigeren kan iedereen!'

Wat de kinderen ook heel goed kunnen, is meezingen met de liedjes die ze in de klas al hebben geleerd, zoals Het Instrumentenlied. Een echte zangeres voegt zich daarvoor bij het orkest, daar komt ze: Frederique! - heel hard klappen natuurlijk weer. En als je het mooi vindt, klap je nog wat harder. De kinderen vinden het zo mooi dat Frederique speciaal voor hen nog een prachtig lied zingt uit De Kleine Zeemeermin. Én dan nog het lied 'Dirigeren kan toch iedereen'. De kinderen uit groep 6 in Almere kunnen het in ieder geval heel erg goed. Dirigent Daan kiest er drie uit die een stukje het orkest mogen dirigeren. Ook dat gaat weer opvallend goed. Wat een talenten zitten er in deze zaal!

Wat de kinderen ook leren, is dat je aan muziek heel goed kunt horen of je te maken hebt met een held of met een schurk. Schurkenmuziek klinkt een beetje eng en dreigend, van heldenmuziek voel je je ineens een heel stuk beter. Zoveel beter dat de kinderen aan het einde van het concert swingend de zaal verlaten. Het kan bijna niet anders of een paar van hen zien we over een aantal jaren zelf een instrument bespelen in het AJSO.

[apart kader: gesprekje met hoornist Thijs]

Hoornist Thijs uit het AJSO: vroeger in de zaal, nu in het orkest

Thijs is een van die kinderen die zelf in groep 6 het concert Hallo AJSO bezocht en inmiddels meespeelt in het AJSO. 'Ik was een keer op een instrumentendag op de muziekschool en wist meteen dat ik hoorn wilde spelen. Geen idee waarom, maar ik vond het een geweldig instrument. Ik begon op een kleine hoorn speciaal voor kinderen en nu speel ik op een officiële concerthoorn.' [nog wat citaten uit het filmpje...]